ยุรนันท์ พรนำโชคชัย Brows – Harley Davidson Electra Glide Shovelhead 1975

สวัสดีคมรับ ชื่อยุรนันท์ พรนำโชคชัย ชื่อเล่นโบร๋ว ปัจจุบันเปิดร้านอาหาร Mamao Bar แล้วก็ขายเสื้อผ้าในอินเทอร์เน็ตครับ โดยตัวผมเองนั้นเป็นคนชอบแต่งตัวและก็ชอบของในสไตล์วินเทจ ซึ่งตัวผมว่าอะไรที่มันดูวินเทจมักจะมีเรื่องราวในตัวของมันเอง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของยุคสมัยของปี หรือว่าสตอรี่ของตัวของชิ้นนั้นๆ ส่วนรถตอนแรกก็ซื้อเป็นรถใหม่นี่ละครับ เป็น Harley Davidson fourty-eight พอศึกษาไปเรื่อยๆ มันจะมีจุดที่แบบว่าตัว fourty-eight มันให้เราไม่ได้ ก็เริ่มศึกษาของวินเทจ ยิ่งรับรู้เรื่องราวต่างๆ ของรถเก่าๆ ยิ่งทำให้ถลำลึกลงไปเรื่อยๆ ซึ่งผมมองว่าการคัสตอมรถนั้นเหมือนกันกับการแต่งตัว ที่เราสามารถปรับเปลี่ยนอะไรต่างๆ ในตัวรถได้อย่างอิสระ

พอจาก fourty-eight มาก็มาเป็นคันนี้ครับกับ Harley Davidson Electra Glide Shovelhead จากปี 1975 ซึ่งอายุอานามมันมากกว่าตัวคนขับเสียอีกครับ (หัวเราะ) ซึ่งสภาพตัวรถจากเดิมที่ได้มาก็เป็นรถที่รื้อมาพอสมควรแล้วครับ คือเพรียวมาอยู่แล้ว ผมก็เอามาทำต่อ โดยเปลี่ยนล้อ เปลี่ยนถัง เปลี่ยนแฮนด์ เปลี่ยนไฟ ก็คือเปลี่ยนทุกอย่างให้เข้ากับสรีระของตัวผมเอง สำหรับแนวทางการคัสตอมของผม ไม่ได้มีการวางแพทเทิร์นอะไรไว้มากมาย โดยอยากให้รถออกมาดูเพรียว เรียบๆ  แต่ก็ยังแฝงรายละเอียดต่างๆ ไว้อยู่ครับ อย่างพวกบังโคลนหลังก็เอามาตีใหม่แล้วยึดกับตัวล้อให้อยู่กับตัวล้อไปเลย ไม่อยากใช้คลัทช์มือก็เปลี่ยนไปเป็นระบบแบบคลัทช์เท้า เกียร์มือแทนซึ่งให้ความลำบาก(หัวเราะ) เอ้ย อารมณ์ไปอีกแบบ ตอนแรกๆ นี่ขี่ไม่เป็นเลยครับ ต้องมาปรับตัวกันใหม่ แต่พอเริ่มชินก็สนุกกับมันดีครับเวลาที่ได้เข้าเกียร์แต่ละเกียร์ แล้วก็เปลี่ยนเบาะเป็นเบาะเล็ก ถังเล็กอะไรแบบนั้น แล้วก็อัพไซส์ล้อให้ดูใหญ่ให้ขัดๆ กับตัวโครงรถรวมไปถึงยางสไตล์คลาสสิค ออกแนวๆ บ็อบเบอร์ครับ นอกจากนั้นก็จะมีท่อที่เป็นแบบสองออกหนึ่งครับ เพราะอยากได้ท่อที่เสียงทุ้มๆ แล้วก็ไปทำสีขาวให้แมทช์กับล้อและยางครับ

ซึ่งท่อนี่ก็นับว่าเปลี่ยนอยู่บ่อยครับ กว่าจะหาท่อที่ถูกหูถูกใจได้ แฮนด์ก็เช่นเดียวกันกับท่อครับเปลี่ยนบ่อยพอๆ กัน(หัวเราะ) ส่วนถังน้ำมันก็จะเป็นอีกชิ้นที่ชอบในตัวรถ เพราะว่านำมาเพ้นท์ลายเองเป็นรูปตัวนกด้วยตัวเอง เพราะว่าจริงๆ แล้วผมชื่อเบิร์ดครับ ส่วนที่เรียกโบร๋วนี่เป็นฉายา ระบบเครื่องยนต์เดิมๆ ซึ่งนับว่าสภาพยังดีมากสำหรับรถที่มีอายุขนาดนี้ ช่วงล่างก็จะมีเปลี่ยนโช้คหลังให้นิ่มขึ้น และเตี้ยลงอีกนิดหน่อย นอกนั้นก็จะมีจุดยึดที่ไว้ใส่กระบอกน้ำมันเล็กๆ เพราะว่ารถเราถังน้ำมันเล็กเลยต้องมีสำรองครับ ไม่งั้นคนอื่นเขาไปไหนถึงไหนแล้ว เราน้ำมันหมดอยู่กลางทาง

สำหรับฟีลลิ่งการขับขี่คันนี้แล้ว สำหรับความเร็วหรือความสะดวกสบายคงไม่ต้องพูดถึงเพราะว่าสู้รถใหม่ๆ ไม่ได้แน่ๆ แต่คันนี้ก็ทดแทนได้ด้วยอารมณ์ที่รถใหม่ๆ ไม่สามารถให้ได้ครับ ยกตัวอย่างก็อย่างเช่นเกียร์มือของคันนี้ซึ่งเป็นเอกลักษณ์ที่ผมชอบที่สุดในคันนี้ ที่มี 4 เกียร์ เวลาเปลี่ยนเกียร์นั้นจะให้ความรู้สึกของเอ็นจิ้นที่แตกต่าง มีแรงดึงจากเครื่องยนต์ที่มากครับ อีกอย่างก็จะเป็นเรื่องคลัทช์เท้าที่ต้องสลับมาเลี้ยงคลัทช์ด้วยเท้า ที่ต้องมาปรับตัวกันใหม่ สำหรับรถคันนี้ก็จะขับขี่อยู่กับเพื่อนๆ ในกลุ่มซึ่งก็ขับขี่รถแนวๆ นี้เช่นกัน คันนี้ขี่ได้อย่างมากก็อยู่ที่ทริปราวๆ 600 โลต่อวันครับ จริงๆ รถไปต่อไหวแต่ว่าคนขับได้ประมาณนี้ครับ คันนี้ไม่เน้นถึงไวครับ แต่ถึงชัวร์

สำหรับรถคันนี้ตั้งแต่วันที่ได้มาก็ราวๆ 2 ปีกว่าแล้วครับ แต่จวบจนทุกวันนี้ก็ยังคงแต่งอยู่เรื่อยๆ ค่อยๆ ขยับนู่น เขยิบนี่ ใส่นั่นเปลี่ยนนี่อยู่บ่อยๆ ครับ จนปัจจุบันยังคิดว่าจะทำไปเรื่อยๆ ก็อย่างที่บอกไว้ว่าการคัสตอมก็เหมือนการแต่งตัว มันอาจจะมีการปรับเปลี่ยนแนวทางของตัวรถ ให้เข้ากับคาแรคเตอร์ของตัวเอง ซึ่งสเน่ห์ของรถคันนี้คือการที่เราได้รู้จักเพื่อนที่ชอบอะไรเหมือนๆ กัน รวมไปถึงได้รู้จักตัวเองว่าเราชอบอะไร ส่วนคันนี้ชื่อลุงเริง ด้วยความที่อายุเขาเยอะและก็ออกไปท่องโลกอย่างรื่นเริงมานานครับ

สุดท้ายอยากจะแนะนำเพื่อนๆ ที่กำลังสนใจรถคัสตอม อยากให้ศึกษาข้อมูลเกี่ยวกับตัวรถก่อน ว่ารถนั้นสามารถจะนำมาทำแบบที่เราชอบได้มั้ย หรือลองศึกษาตัวเองดูก่อนว่าหากชอบความเร็วรถในสไตล์นี้อาจจะไม่ตอบโจทย์เท่าไหร่นัก แต่ถ้าหากชอบในความคลาสสิค อยากจะรื้อทำรถเอง จับรถมาแต่งตัวใหม่ ก็แนะนำเลยครับผม

รายการของแต่ง

– บังโคลนหลัง lex custom

– เปลี่ยนระบบส่งกำลังคลัทช์เท้า-เกียร์มือ

– เบาะนั่งเดี่ยวแบบเล็ก

– แฮนด์ Custom

– ท่อไอเสีย lex custom

– ถังน้ำมันสำรอง Custom

– ถังน้ำมัน เพ้นท์มือเอง